Δεν λέει "σ' αγαπώ"

Έχω ένα κλαδί χρυσάφι
ποτέ δεν λέει "σ' αγαπώ"

Με κρατά από το χέρι

μου χορεύει βαλς

μου μαγειρεύει

Ένα διαμάντι κάθεται

πίσω διαγώνια και λέει

λόγια μικρά 

μου μιλάει ή κοιτάζει

τα δέντρα που τρέχουν

Έχω ένα κλειδί ασημένιο

δεν με καλεί και δεν με ψάχνει

με ξεκλειδώνει

και με κλειδώνει

κάποτε το 'σπασα

Ένα παράθυρο ανοιχτόκλειστο

ποτέ δεν λέει "σ' αγαπώ"
λίγο να βλέπω μέσα

λίγο να μαντεύω

τον κυλιόμενο βράχο του

και τον ήλιο

Κερασιές

Στο μέσο του Ιουλίου
ξεραμένο χωράφι
κίτρινα στάχυα
σ’ ένα πεδίο μελέτης

ο γιος

κοιτάζει

τον πατέρα του




Κερασιές
μεταφράζουν
την άνοιξη
Κι άπιστοι
ελάχιστοι

τυφλώνονται

με την επίνοια

του Τειρεσία


Φυσάνε
συνώνυμες
χαρές λύπες
στον αφαλό
με ταυτόσημη
περασιά
υπόκωφο
βήμα
το χορικό κορμί

κλαίει

γελάει

μετασχηματίζεται


Βυσσινάδα
παγωμένη
πληγή
σιδερένια
θάλασσα
στα πόδια
του νεκρού
ζώντος
τα πουλιά οργώνουν
τα σκουλίκια
αναζητούν

κάθε σκέψη

προσευχή

το μελίρρυτο

στυφό