Kintsugi

Με τον τροχό μου το υπενθύμισε:

Πολλά χημικά προβλήματα έχουν μηχανική λύση.  

Εξού και το κόκκινο που όταν μεγαλώνει γίνεται μωβ.

Κερασιές χωρίς καρπούς οι παλιές μέρες.

Κι οι νέες ένας μοχλός καρτερίας. 
Ο Σιντάτρα Γκαουτάμα αναζητάει

τον πλεγματικό άνθρωπο,

που αντί να τεκνοποιήσει 

ξαναμπαίνει στη μητρική γαστέρα

για ξαναγεννηθεί ντάλιτ

και να ξαναγεννηθεί ντάλιτ,
σ' απέραντα λιβάδια αδρανείας,

ως που να βρεθεί 

ο γενναίος που θα αγγίξει τον ανέγγιχτο

κι ο τεχνίτης που θα γεμίσει με χρυσό τον σπασμένο

και η ρίζα ώστε να θιγεί, να θιγεί και να ριζώσει ο νομάς. 

Πολλά χημικά προβλήματα έχουν μηχανική λύση. 

Εξού και το γκρι αναδεικνύεται με το χρυσό. 

Με το μαχαίρι μου το υπενθύμισε.  

Φως

Ήρθε απόψε η Άνοιξη και με βρήκε στον ύπνο μου. Φορούσε σώμα κοπέλας ψηλής με στήθος στητό και σφιχτή κοιλιά, με βοστρύχους με στεφάνωσε και με έλουσε σε φως τυφλωτικό, αβάσταχτο. Κατάλαβα έτσι, κι αγκάλιασα τον προηγούμενο βαρύ, βαρύ χειμώνα που κράτησε τρία χρόνια και τρεις μήνες. Ξάπλωσα στο παγανιστικό χορτάρι κι άφησα το Ελληνικό φως της να τρυπήσει το στομάχι μου και να γειωθεί στο χώμα κι εγώ μαζί και να γίνουμε χώμα, λουλούδι, γέλιο, τόσο γέλιο όσο στερήθηκα τρία χρόνια και τρεις μήνες, όσο γέλιο μου στέρησε ο εκείνος ο μακρύς γερμανικός χειμώνας, η προίκα μου γι' αυτόν τον αρραβώνα.

Λειτουργία επιβίωσης

Υδραργυρικός έρωτας 

λαγωνικά αναζητά,
με τη μύτη πυξίδα,
γνωστές εκτάσεις να συντριβεί.

Εκτείνεται
και συνθλίβεται 

ευθέως ανάλογα
της σφοδρότητας του μύθου.

Όλο το βράδυ, 

όλα τα βράδια, αναμέτρηση.

Ομοιοστατική ποίηση σπάει την πλάτη της,

για να απλώσει παρηγορητικό άγγιγμα.

Κι έτσι μαζί, μακριά, 

βαθαίνει κι άλλο η αγάπη,

με εξορύξεις αρχαίων τραυμάτων,

με ανατινάξεις ασαφών σκοπών. 

Ελλειμματικό το σώμα 

κουτσαίνει την απουσία.
Αναζητούνται παλιά φιλιά στα χείλη

κι αυτά κρύβονται όλο και βαθύτερα.

Μέσα στο στόμα, πέτρα, ομιλία, 

σαν κάτι που ευφραίνει
και τρέφει, και σαν φαρμάκι 

καταπίνεται με κάθε ανάσα.