Ήρθε απόψε η Άνοιξη και με βρήκε στον ύπνο μου. Φορούσε σώμα κοπέλας ψηλής με στήθος στητό και σφιχτή κοιλιά, με βοστρύχους με στεφάνωσε και με έλουσε σε φως τυφλωτικό, αβάσταχτο. Κατάλαβα έτσι, κι αγκάλιασα τον προηγούμενο βαρύ, βαρύ χειμώνα που κράτησε τρία χρόνια και τρεις μήνες. Ξάπλωσα στο παγανιστικό χορτάρι κι άφησα το Ελληνικό φως της να τρυπήσει το στομάχι μου και να γειωθεί στο χώμα κι εγώ μαζί και να γίνουμε χώμα, λουλούδι, γέλιο, τόσο γέλιο όσο στερήθηκα τρία χρόνια και τρεις μήνες, όσο γέλιο μου στέρησε ο εκείνος ο μακρύς γερμανικός χειμώνας, η προίκα μου γι' αυτόν τον αρραβώνα.
