Ο Αλέκος

Αλέκο μου βιάστηκες. 

Η χαρά του κόμπου ήταν να τον λύσεις. 

Με τ´ ασήμι σου 

θέρισες, θέρισες ρουμπίνια μέχρι τέλους. 

Μα βιάστηκες Αλέκο. 

Κόβοντας δρόμο, μίκρυνες το δράμα της ζωής σου.