Μάρκος Ιούνιος

Στην πλατεία Καρλς,
ακριβώς στο κέντρο,
υπάρχει μια μαύρη τρύπα.

Έφτασε προχτές στο χείλος της,
ο Νοέμβριος Καίσαρας,
ο τελευταίος αυτοκράτορας μιας Ρώμης,
να παράσχει στους Μοναχούς
άρτο, οίνο, και θεάματα.

Τιμήθηκε πρώτα από την πόλη,
σε κλίμα πανηγυρικό και επίσημο,
στην ιταλική παροικία.
Tου φόρεσε μάλιστα ο δήμαρχος χρυσό στεφάνι
κι ένα δαχτυλίδι με όλα τα ρουμπίνια
της καρδιάς του.

Αφού έφαγε, ήπιε το κρασί του Αγίου, 

και ευφράνθηκε,
ξεκίνησε στεφανωμένος, με την κουστωδία του,
για την αρένα της πλατείας.
Στάθηκε ο Νοέμβριος Καίσαρας
στο κέντρο της.

Άπλωσε το χέρι του και φάνηκε
στον τρυφερό πήχη,
σε τατουάζ στραβό, άκαιρα, 

λάθος τοποθετημένη
η αγκύλωσή του.
Λαμπρός καλλιτέχνης του πνεύματος,

αγνώστων λοιπών στοιχείων,

τη φιλοτέχνησε με θωπείες και χάδια,
την κύκλωσε μάλιστα
να ‘ναι περίκλειστο το κίβδηλο.

Άπλωσε λοιπόν το χέρι του, 

να βλέπουν καλά τα εκστατικά πλήθη 

τον τεντωμένο αντίχειρα και είπε:
ας αρχίσουν οι αγώνες...

Μονομάχοι και μη, μελλοθάνατοι όλοι μας, 

σταθήκαμε ένας-ένας στο χείλος της αβύσσου,

- στο κέντρο της πλατείας Καρλς,
με αγωνία στα μάτια,
καλπάζοντα άλογα στην καρδιά,
με τα τύμπανά μας παλόμενα,

με τον ιδρώτα μας να στάζει,

χειμώνα καιρό με κρύο ως τα κόκκαλα -

και περιμένουμε τα γυρίσματα
αυτού του κουτσού ρολογιού
που σχηματίζει ο δείκτης του.

Αλλά εμένα με λένε Μάρκο Ιούνιο!
Είμαι ο εγγονός του Λεύκιου Ιούνιου,
σφαγέα Βασιλέων!
Είμαι ο γιος της Σερβιλίας, εγγονής του Σερβίλιου,
σφαγέα τυράννων! 
Κρατώ στους ώμους μου ολόκληρη τη Ρώμη!
Φιλόσοφος, ποιητής, Δον Κιχώτης.
Ένας λαμπρός δημοκράτης
που προσεύχεται σε θεούς που δεν πιστεύει,
να βρει δύναμη να κόψει το χέρι της ύβρεως αυτής,
σύριζα,
απ’ τον ώμο.