Το εγχειρίδιο

Για να μετρήσει με το σώμα
πόση φωτιά κράτησε μέσα του
το παγωμένο μέταλλο,
καλημέριζε συχνά αστέρια,
σπανιότερα ήλιους,
αφήνοντας το πρόσωπο ασυλλόγιστα
στην προσωρινή τους θέρμη
κι αργότερα κατάπινε ανελέητα
στα βαρυτικά του πεδία
όμοια και ισότιμα τις τρυφερές τους
ακτίνες αφήνοντας πίσω
με τον αργό, έρποντα κυματισμό του
οριστικές οπές αθεράπευτες.

Έγραφε κι ένα μικρό εγχειρίδιο
για τον συμπαντικό νόμο
της παλιάς δράσης
και της αιώνιας αντίδρασης
κρατώντας την πανάρχαια υποχρέωση
ιερή,
έναντι του θεού του και του δαίμονα
ποτέ να μην αφήνει τα όπλα του
σε καμία θήκη
σε κανένα πάτωμα
σε καμιά γη.

Τις μεγάλες νύχτες, με ατσάλινα μολύβια
ζωγράφιζε επίμονο σχέδιο
στον καμβά του στομάχου του
Μονοκονδυλιά χειρουργική
κόκκινο πάνω στο λευκό
που βάθαινε σε κάθε αυτιστική επανάληψη
Κάποτε πέρασε απέναντι
έτσι που αντί να ζωγραφίζει
πλέον διεύθυνε την αόρατη ορχήστρα
στην πλάτη του
κολλημένη κι αυτή στο ίδιο μέτρο,
ένα θραύσμα ηρωικό, ενός ελάσσονος βαλς
που κανείς δεν άκουγε.

Έγραφε κι ένα μικρό εγχειρίδιο
για τον συμπαντικό νόμο
της παλιάς δράσης
και της αιώνιας αντίδρασης
κρατώντας την πανάρχαια υποχρέωση
ιερή,
έναντι του θεού του και του δαίμονα
ποτέ να μην αφήνει τα όπλα του
σε καμία θήκη
σε κανένα πάτωμα
σε καμιά γη.