Κατασκευαστική

Θεμελίωσα μια
πολύ συγκροτημένη θλίψη.
Περιφερόμενο μπουλούκι
επισκέπτεται πλατείες χωριών
αρτηρίες επαρχιακών πόλεων
παραλίες και κρύα νερά,
αξιοπρεπής, ήσυχη και γελοία.

Σκυρόδεμα κι οπλισμός, συμπαγή.
Υποδομές ουρανοξύστη
για ύψη δυσθεώρητα,
ακριβά ρετιρέ
που δεν φτάνει η οχλοβοή
των σημαινόμενων.

Δεν καταρρέει,
επαίρεται,
δεν κορυφώνεται,
υψώνεται,
οιωνεί χαρά,
ες αεί λύπη,
οικολογικά ανακυκλούμενη,
ανόητα ευσυνείδητη
διηνεκώς.


Ξερίζωσα
μια πολύ αγαπημένη σκιά
σαν να ‘ταν ξερόχορτο
- δεν ήταν -
μαζί με το άρρωστο δέρμα
της πλάτης μου.
Αυτό το ‘κάνα ταμπούρλο.
Εκείνη την έκανα νύχτα
που γεννιέται ασταμάτητα
στο τέλος κάθε νύχτας.

Κάθομαι τώρα 

λύκος
και ουρλιάζω
καθώς 

κάτι ρυθμικό
συντονίζει
την καρδιά
το αφτί
το μαξιλάρι μου,
ενώ
το σκοτάδι
στα νώτα μου
ανενόχλητο 

πια
κρεμιέται.

Γενέθλια

Με ρωτούν
- αναρωτιέμαι -
RaraAvis 
το αντίδωρο

Δεν με ρωτά κανείς
- αναρωτιέμαι -
Ήθελα μόνο
κόκκινο

Αλλά τι λέω;
- αναρωτιέμαι -
Εδώ δεν βρέθηκαν
δυο λέξεις…