Περί αγαλμάτων

Γυμνός προσχημάτων προσήλθα στο εδώλιο.  

Μια ενδόμυχη ελπίδα καιροφυλακτεί ακόμα  

ενώ αργεί πολύ να φανεί 
η παρηγορητική χώρα της απελπισίας. 

Ο ιατρός συνέστησε άμεση και οριστική απεξάρτηση!

Πλήρη, ολοσχερή, καθολική! 

Αλλά εγώ, συνεχίζω να σε καπνίζω μέχρι θανάτου.  

Λόγω αναταράξεων, φορέθηκαν οι μάσκες.

Με το κεφάλι πια στο σημείο 

μεταξύ της αιχμής και της βάσης

εκεί που κατοικεί μια οξεία, αιμάτινη ριπή. 

Κάτι το αιθέριο και χωμάτινο. 

Μια πηγή θρεπτικών γευμάτων 

για κάλυκες και φαιά κύτταρα.

Ασταμάτητη, ανίκητη, σαρωτική.  

Σου γράφω τις λέξεις που μισείς, 

με τοκογλυφικές φαντασιώσεις.  

Με υπομονή.  

Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.  

Για λίγες ψωροδραχμές σακατεύομαι.  

Με σκέψεις "παίξε, γέρασε" 

και με την αθρόα προσθήκη ετών

και από την κάλπη σου

και από τον θάνατο του.  

Ο ιατρός συνέστησε αλλαγή δίαιτας.

Πλήρη, ολοκληρωτική, καθολική,
οριστική διακοπή βρώσης

του σάπιου κρέατός σου. 

Αντικατάσταση από φρέσκα λαχανικά
και φρούτα κάθε λογής. 

Αλλά εγώ είμαι ύαινα και μέγας αποδομητής.   
Μέχρι τότε,
θα γλύφω τις πληγές των μάρμαρων σου

για να ανυψώνεσαι υπέρλαμπρα.