Θέλω να αγαπήσω μια γυναίκα πέτρινη.
Να 'ναι φτιαγμένη συμπαγής κι ακλόνητη.
Να 'ναι τα χέρια της συρματόσχοινα ατσαλένια.
Να 'ναι η καρδιά της ένα ρολόι ελβετικό.
Θέλω να μάθω ν' αγαπώ την Καρυάτιδα.
Στο μαρμαρένιο της κορμί να δροσίζομαι.
Θέλω να φιλάω μια γυναίκα ωμή και διαμαντένια
Να 'ναι από φίλντισι κι η πιο μικρή της λεπτομέρεια.
Να 'ναι στο σώμα συρματόπλεγμα σωσμένο.
Να 'ναι τα χέρια της στιλέτα δίκοπα με αίμα φρέσκο στις λαβές.
Θέλω βαθιά ν' αγαπηθούμε.
Χίλια φεγγάρια να φωτίσουν
του έρωτά μας την πορεία.
Κι όταν τελειωσουν και τα χίλια
με δυο σπαθιές να μ' αγκαλιάσει
κι από τη ρίζα της πικρής μου ιστορίας να κοπώ.
