κρυπτικών νοημάτων,
απροσδιόριστων φορτίων,
εγγενών ασαφιών,
χρωματιστών εντάσεων,
μοναχικών αδιεξόδων,
αμφίσημων ανυδριών,
κυωνικών κραυγών,
νυχτερινών καπρίτσιων,
θαλασσινών σπηλιών,
υπομονετικών βροχών
το ξεδίψασμα, του καιρού
παιχνίδια...
Αν δεν ήταν
ο πόνος των αρθρώσεών μου
στο πιο ψηλό σκαλί,
ο βόμβος του αίματος στο αφτί μου
όταν ξαπλώνω κι όταν σηκώνομαι,
ο πανικός του ιδρώτα μου
στην θέα μιας ακόμα φωτογραφίας,
των δαχτύλων μου το τρέμουλο
και των ματιών μου η σαστιμάρα,
αν δεν ήταν
το ύψος και το βάθος της αναπνοής μου,
τα στενεμένα ρούχα μου,
η μανία, η κάθε μανία,
η μανία, η κάθε μανία,
και το εκάστοτε αδιέξοδο,
ίσως να σε ξανακαλούσα
να παίξουμε μ' αυτά τα παιχνίδια.