Κυριακάτικο

Τις Κυριακές τριγυρίζω στο σπίτι με μια τρύπια κάλτσα,
βρέχω τα μάτια μου με θαλασσινό νερό,
και περιμένω.

Αναρωτιέμαι ποια φροντίδα με σακάτεψε 

και δεν πιάνω βελόνα στα χέρια.

Ξυρίζω το κεφάλι μου και πέφτω στη θάλασσα
για να γλιτώσω απ´ τη μέγκενη της μέρας.
Ένα βαρκάκι δεμένο σε τέσσερα σχοινιά
σταυρωτά και τεντωμένα
μου δείχνει τον τρόπο, ταμπέλα στο μονόδρομο,
να βρω το δρόμο πάνω απ´ τα οδοφράγματα.

Θα βάλω ένα μικρό ρολόι στη θήκη 

μέσα στο κεφάλι μου
και για φιτίλι τον μεγάλο του δείκτη 

θα κουρδίσω,
μέχρι να δείξει μεσάνυχτα ν´ ανατινάξω 

τον πιο βαθύ ωκεανό.