Απόψε επιτύχαμε νέα ύψη
Έπειτα γονατίσαμε στο πάτωμα
να προσκυνήσουμε την θέα
και τον τρόμο τους.
Πρωτόγονοι,
με ξύλα και πέτρες,
με ασύνδετους αρμούς,
κατορθώσαμε πες
ακόμα λίγα μέτρα.
Κι είδαμε από κει...
Είδαμε όμορφα πράγματα.
Όμως δεν άντεξε το ύψος του
το αυθαίρετο.
Φυσάει δυνατός αέρας.
Τρίζουν τα φτενά θεμέλια.
Αλλού ετοιμόρροποι τοίχοι.
Αλλού παράθυρα που χάσκουν
ξεχαρβαλωμένα.
Κούφια πατώματα.
Ελαττωματικά υλικά.
Τρέμει η προχειρότητα.
Τρέμουν τ´ αδύναμα γόνατά του.
Ακούγονται οι στριγκλιές των χόνδρων του
που ουρλιάζουν λίγο πριν την σύνθλιψη
και οι οξείς ήχοι των τενόντων που σπάνε
σαν κλωστές που μετράνε αντίστροφα.
Απόψε επιτύχαμε νέα ύψη
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα γαντζωμένοι
στα μαλλιά μας οραματιζόμαστε
μια πτωτική λύση.
