Η πιο άσκοπη βιογραφία του κόσμου

Θα λέει μόνο:
Έσκαβε αδιάκοπα,
άκοπα,
στην άμμο. 
Θα λέει ίσως:
Γέμιζε αδιάκοπα,
άκοπα,
άδειο πηγάδι. 
Θα λέει σίγουρα:
Έζησε αδιάκοπα,
άσκοπα. 
Μετά πέθανε. 

Αερόστατο

Δεν ονειρεύομαι ποτέ.
Μόνο στίχους γράφω στον ύπνο μου
για την άλυτη ζωή μου
που όταν ξυπνώ δεν θυμάμαι ποτέ,
την εκκρεμή κάθε μέρα μου
που όλο λέω πως θα ισιώσει κάποτε,
το άδειο ψυγείο μου
που εύλογα λιμοκτονεί.

Ίσως ονειρεύομαι αδιάκοπα τοίχους
που ξεπερνώ ή παρακάμπτω
και ξαναφυτρώνουν στα παπούτσια μου
κάθε πρωί, και πίσω τους οι άνθρωποι,
κι ίσως ονειρεύομαι πως πετάω, όταν
σέρνομαι μέχρι το επόμενο βράδυ,
ή ίσως ονειρεύομαι το νερό και το φως ενώ
κάτι ριζώνει στο στομάχι μου βαθιά,
κισσός κόκκινος, αυθάδης κι ανθεκτικός.


Το σπίτι μου,
ένα σκουρόχρωμο αερόστατο,
αιωρείται χαμηλά δεμένο.
Κάποτε ερχόσουν να με βρεις.
Κάποτε θα ερχόσουν να με βρεις.
Κάποτε αλλά τίποτα δεν ονειρεύομαι πια.

Η επιστημονική μέθοδος

Α! το θέμα είναι πολύ απλό.
Πολυπαραγοντικές εξισώσεις,
μοντέλα, αλγόριθμοι,
πειράματα, μετρήσεις,

θεωρίες,
επιστημονική μέθοδος,
παντελώς άχρηστα όλα.
Ένας είναι ο υπέρτατος νόμος
του θλιμμένου σύμπαντος. 

Η φθορά. 

Δοξαστικόν

Να θυμηθώ
- αν γεράσω -
να κλαίω πολύ
να μιλάω λίγο
να σιωπώ κυρίως όταν θέλω να πω
να μην περνώ από τους δρόμους που μεγάλωσα
όταν περνώ
να βλέπω θολά τις ομορφιές τους τις νέες
να πονάω
να μη ζητώ να θυμηθώ
να ξεχάσω αυτό που ήμουν
αν γεράσω
να μην ξεχάσω
να είμαι αυτό που έγινα.


Ω! Αγία Εποχή των Ματαιώσεων!
Αγία Μητέρα μου και Κόρη μου εσύ!
Δέξου τις πρωθύστερες προσευχές μου!