Αποκολλήθηκε από την πραγματικότητα
και ξεκίνησε να αιωρείται.
Άρχισες να μου μιλάς από άμβωνος,
γρανίτης, για τον γρανίτη.
Σε άκουσα με φρίκη ευλαβική.
Σύρμα το σύρμα, αγκάθι το αγκάθι,
ντροπή τη ντροπή, λάθος το λάθος.
Με χάραξες με το σημάδι του Κάιν,
να μη μπορεί να με σκοτώσει
καμία αγάπη καινούργια.
Μα εγώ δεν σκότωσα
ούτε εσένα αδερφή μου, ούτε το μύθο σου.
Κι αυτό το πρωθύστερο που τώρα μ' αδικεί,
αύριο θα σε δικαιώσει.
