Όσα σώθηκαν από μένα

Στον γκρι ήχο της βροχής
στο τσιμέντο (αποφασίζω),
πάνω στο μεταλλικό και το υπόκωφο
του πεπτωκότος συννέφου
(να σε πυροδοτήσω),
κάτι μου μιλά.

Ζωσμένη με πολλά εκρηκτικά
χρόνια συνύπαρξης
στο άγονο και εχθρικό πλάι μου
Νοτισμένη στη βενζίνη του
μηχανικού εγώ μου
Είναι λέω θαύμα που απέφυγες
μια ανακουφιστική αυτανάφλεξη.

Γι' αυτό κι εγώ
(φύσει χλευαστής των θαυμάτων)
υπακούοντας στον μονότονο
συριγμό της βροχής του δαίμονος
εαυτού
θα σε τινάξω στον αέρα
γέφυρα μεταξύ της μεταξύ μας πιθανότητας
μην τύχει και πλησιάσει κανείς
στα ανεμοδαρμένα βάθη μου.

Με την αιματηρή σου σκόνη
θα στολίσω τις ενοχές μου.
Την απουσία τέλος ίσως προσθέσω
στην προθήκη των επάθλων:
"Όσα σώθηκαν από μένα".