Η Βασίλισσα

Η Βασίλισσα φοράει εκείνο το μακρύ φόρεμα νύχτα στα μάτια μας
πεθαίνει κάθε μέρα για να ζήσει λιγάκι
στέμμα όλο το αίμα της αιωρείται σύννεφο πάνω από το κεφάλι
Η Βασίλισσα, όλη μέρα, κεντάει στον μυστικό αργαλειό τα μαλλιά της και τα χέρια της σταυρωτά
και πριν ξαπλώσει καταπίνει πόρτες και παράθυρα

Το σώμα της μαύρη εκκλησία στην κορυφή καμένου δάσους
Βασίλισσα λένε,
είναι το πλάσμα εκείνο που περπατά με τα χέρια
ακούει με το πέτρινο στομάχι του και καταπίνει πόρτες, παράθυρα

Μέρες και μήνες, κοιμισμένη, από το δηλητήριο του καιρού
Βασίλισσα, εφόσον ξυπνήσει από φιλί αιχμηρό ή από θανάτου χάδι,
ένα και το αυτό, όμοια δοξαστικό, σαν έρωτας ανεπανάληπτο
Βασίλισσα με το τιμωρητικό της δώρο στα ξύλινα χέρια
κλείνει τα μάτια της οχυρωμένη και άπαρτη

Όταν νυχτώνει, Βασίλισσα η καρδιά της χτυπάει στον λαιμό
κι η τρικυμία στον βράχο της
Βασίλισσα κι εκείνο που αχνοφαίνεται
σαν πλοίο για τα Κύθηρα
στον ορίζοντα
της παλάμης της και στις γραμμές της
βουλιαγμένο και παλίμψηστο
παλίννοστη μοναξιά τούφες τα μάτια της
στο πάτωμα
σ´ εκείνο το παλάτι με τους μπασταρδεμένους κίονες και τους κλειστούς τοίχους