Περί χωροταξίας

Το δωμάτιο είναι ένα σταθερό σώμα
που αγκαλιάζει την πλάτη μου
κι ένα μεταβαλλόμενο πρόσωπο
που μ' άλλα μάτια με κοιτάζει κάθε βράδυ
όταν ξαπλώνω την κούραση μου
στο πλάι

Το σώμα μου είναι ένα σταθερό δωμάτιο
που στεγάζει την σκληρότητά μου,
κι ένα κομοδίνο στο πλάι
μ' ένα άδειο ποτήρι νερό και τη δίψα
που τίποτα δε τη σβήνει ποτέ
Μια δίδυμη με το περιεχόμενό του,
ξεθεωμένη δίψα