Η ζωή πέρασε
χτες βράδυ
σειρά ακίδων,
πολύχρωμοι καμβάδες
τα μπράτσα της,
ανέμισε στα μαλλιά της
σφοδρή η νοσταλγία
Μεγάλη Τρίτη να ´τανε
να κλάψουμε, Δέσποινα,
στο Τσαούς Μοναστήρι
Μάκη,
να μεγαλώσουμε
να γίνουμε ποιητές.
Σκυφτός
σ´ ένα συρτάρι σας
μελετάω
το σβέρκο μου γάμμα
η πλάτη τοξωτή
το σώμα μου πέτρα
ακύλιστη πια
Η ζωή Σειρήνα,
μας ξεγέλασε σαν
εκείνη
την άνω τελεία.
