Αντιποίηση

η ποίηση μόνο
αντιποίηση ζωής και πρόσχημα
και ενώ τάχα αντιστέκεται στο σάπισμα
μπορεί και να 'ναι αυτή που σαπίζει
πιο βαθιά απ΄ όλα

Ο Βράχος

Επάνω του θα τσακιστείς.
Μην ελπίζεις σε κάτι καλύτερο
από μια τρύπα στα πλευρά.
Το δανεικό του σώμα
ταξίδεψες και νόμιζες
πως είναι τα σώματα αιώνια
και οι καρδιές

Το μανταλάκι

θα ΄ρθει η ώρα που θα μπερδεύονται
τα ονόματα
τα ξαπλωμένα στα παλιά
σεντόνια, που θα θες να πεις
για το σύρμα
και το ξύλινο μανταλάκι μα
δεν θα ξεπλένεται τίποτα, θα 'ναι και
μέρες που θα ξυπνάς
δίπλα στη φωτογραφία σου
και στον καθρέφτη θα συγκρίνεις
αν είσαι ακόμα εσύ ή κάποια
σκιά σου τετελεσμένη και
πάντα παρούσα κάτω
από τα επαναλαμβανόμενα
βήματα της ίδιας κόπωσης για το
αναίτιο από δω ως εκεί που κουβαλάς
στις πλάτες ως δίκαιο άχθος φέροντα
την ώρα που δε θα λες για να μη πεις
λάθος το λάθος που αχνίζει
ακόμα από το βραδινό υπνωτικό
ενδεχόμενο ζωής