Θα πέσεις άδοξα
όπως οφείλουν
οι μεγάλοι έρωτες.
Άδοξα,
ηρωικά,
παρεστιγμένα.
Όσοι δεν σ´ αξιώθηκαν
θα λένε ότι υπάρχεις.
Κι οι άλλοι που σε βρήκαν
θα ορκίζονται ότι δεν ζεις.
Εκείνη η γάτα στο κουτί,
που υφίσταται ή όχι.
Κι εγώ δρομέας μόνιμος, αντοχής,
σε κύκλο σκουριασμένο.
Μοίρες τρακόσιες και εξήντα.
Μια να σε βλέπω
και τις άλλες να σε φαντάζομαι.
