Στιγμιότυπα

Ας μιλήσουμε για τις διαδρομές κανονικότητας
Ας πούμε για το άσπρο που σύντομα θα φοράς
Να πούμε και για τ´ ασήμια στο κεφάλι μου που ουδόλως αύξησαν το βάρος του 

και που ποτέ δεν φάνηκαν χρήσιμα
Για την σχετικότητα να λέμε, 

που ταιριάζει με τα άχρωμα υφάσματα και τα αδιάφορα γαρύφαλλα στην γλάστρα
Για το πως τα καταφέραμε και το πως όχι
Για τον ποτισμένο κήπο ας πούμε
και την απότιστη καρδιά
Καμιά φορά νομίζω δεν πρέπει να μιλάμε. 


Ωστόσο, ας πουμε για τα αντανακλαστικά τζάμια στα γυάλινα κτίρια
Για την τριβή και τα σημάδια της που έκρυβα και κρύβω από αδιάκριτα μάτια
Για τα αμήχανα χέρια και τα αμήχανα αισθήματα
Να λέμε και να κρύβουμε όπως εκείνη η σοφία της παιδικότητάς μας:
"Ψάξτο. Ψάξτο. Δεν θα το βρεις..."

Να λέμε
Για κείνα μέσα στην κλειστή παλάμη
Να λέμε, να κρύβουμε
Να τριγυρίζουμε με το μαντήλι στο χέρι 
και να κλαίμε
Να κλαίμε της μικρής Ελένης την ματαίωση
και για την συλλογή ματαιώσεων 
που εμπλουτίζεται με εξαίρετης ποιότητας τεμαχισμούς και συμψηφίσεις 
Καμιά φορά και να μην λέμε και να μην κλαίμε τίποτα.