Απόψε με τη βροχή και τον αέρα στην πλάτη μας
Ένα άδειο, αχανές, πεδίο απλώνεται μπροστά μας
Κι είναι δική μας αυτή η έκταση μέχρι το τέλος της
Κι ενώ εγώ ανασαίνω γρήγορα
Η μία βρέχεται και γυαλίζει
κι η άλλη σιωπά
Περπατάμε στην Παραλία οι τρεις μας
Απόψε μας χαρίστηκε απλόχερα μια ουτοπία
Μια ερημιά που διακόπτεται από μια μοναχική ομπρέλα
κι ένα ζευγάρι στριμωγμένο κάτω απ´ την αγάπη της
Κι είναι δική μας αυτή η ερημιά μέχρι το τέλος της
Κι ενώ εγώ ανασαίνω βαριά
Η μία αφήνεται στον αέρα
κι η άλλη σιωπά
Περπατάμε στην Παραλία οι τρεις μας
Απόψε μας πηγαίνουν τα πόδια μου και η καρδιά μου
Ένα ατέλειωτο λιβάδι από νερό και πέτρες, ένα ποδήλατο
Άδεια παγκάκια, παραταγμένα μας περιμένουν
Κι ενώ εγώ ανασαίνω πικρά
Η μία χτυπιέται από τα κύματα
κι η άλλη σιωπά
Απόψε και πάντα σιωπά
