"Είσαι η μεγαλύτερη πληγή μου"
μου είπες κι έκλαιγες
Είχες στο κάτω χείλος
μια σχισμή ασύμμετρη
Πίσω απ´ τα μάτια σου είχες
κρυμμένη
μια μικρή, χάρτινη ελπίδα.
"Η πιο μεγάλη μου πληγή.
Αυτό είσαι."
Η φωνή σου δεν έτρεμε πλέον.
Ούτε έκλαιγες.
Σχεδόν μονολογούσες κι ούτε με κοιτούσες πια.
Και ´γω έμεινα αμίλητος.
"Κι ύστερα μας πήραν τα πουλιά"
