θυμάμαι θα πει...

στην πρύμνη η μνήμη
άγκυρα,
μπροστά σκαλισμένο
ένα "μένω"

άλλοι γεννιούνται
αλυσόδετοι
κι άλλοι στα πόδια
φτερά

στην πρύμνη η μνήμη
σημαία
στην πλώρη δεμένο
ένα "μένω"

άλλοι γεννιούνται
αμνήμονες
κι άλλοι αγαπούνε
τις χίμαιρες

σφιχτά με δεμένα τα μάτια
τα μάτια τους
μην τύχει και δουν!
τι θα κάνουν;!!!!

Άλλοι γεννιούνται με φτερά. 

Άλλοι με αλυσίδες. 

Πιο τραγικοί όλων αυτοί που γεννήθηκαν
με φτερά στις πλάτες

και ψαλίδια στα χέρια.

Οι αυτοευνουχιζόμενοι

που άβολα αλλά σθεναρά

κόβουν, κόβουν, κόβουν. 

Ούτε καν αυτόχειρες άξιοι σεβασμού.

Μόνο σέρνονται σαν σκουλήκια.

Διαπράττοντες το αντιπροπατορικό
-το μέγιστο των αμαρτημάτων- 

χλευάζουν τη φύση τους.