Πόσους λάθος αναστεναγμούς
το μητρικό κρεβάτι άκουσε αδιάφορο;
Και πόσα δάκρυα το βρήκανε ζεστό
μα με ένα σώμα μείον;
Μια στρεβλή Πηνελόπη
ασχημαίνουσα με τα χρόνια
και σακατεμένη απ´ τις αϋπνίες
μου ´φτιαξε μάλλινη κουβέρτα.
Και μου μάθε γυμνός να την σκεπάζομαι με τ´ αγκάθια της
άπαντα στη σειρά και στοιχισμένα.
Μετά ταξίδεψα, δε λέω,
στο δικό μου αχυρένιο στρώμα
Κι είχα να με τσιμπούν
το στρώμα μου από κάτω
κι η κουβέρτα της από πάνω.
Για να κοιμάμαι καθημερινά
με τη Σκύλα και την Χάρυβδη
αγκαλιά,
και κάθε στροφή του άγνωστου δρόμου μου,
να ´ναι γεμάτη Συμπληγάδες.
Κάποιος παρερμήνευσε την Ιθάκη.
