Αποφοίτηση

Ζωγραφίζω πάντα αγόρια δίχως χέρια.
Με κοντά παντελόνια και γραμμικά μαλλιά.
Ελπίδα δεν έχω να συναντήσω το ζεύγος μου.
Αν και για ένα ζευγάρι χέρια έχω δώσει μισή ζωή.

Κοιτάζω πάντα με χρώματα πρώτα.
Αδρές γραμμές και πρωτογονικές φιγούρες
σκαρφαλώνουν στο λευκό μου χαρτί μηχανικά.
Τι να σου κάνουν τα χρώματα άμα δεν βλέπεις, σκέφτομαι.

Θυμάμαι πάντα εκείνη την φριχτή δασκάλα,
Παπαδοπούλου την έλεγαν, και τον τρόμο του τεστ.
Με αυτό τον τρόμο έζησα τριάντα χρόνια μετά.
Και κάθε μέρα "πρόχειρο διαγώνισμα" διαχειρίζονται τα μέσα μου.
Μα πως να γράψεις χωρίς χέρια;

Αχ, πόσο λαχτάρισα να αποφοιτήσω.