Ωραία είναι η Κυριακή
πίσω από μια μεγάλη πόρτα.
Μεγάλη σαν άρνηση
και σαν απελπισία.
Μεγάλη σαν υπογραφή
και σαν αδιαφορία.
Την πόρτα αυτή κοιτώ
και μυρίζω την ανάσα της.
Κι όμως νιώθω ασφαλής.
Με τέτοιες πόρτες
μεγαλώσαμε άλλωστε.
Μ´ αποκλεισμένες επιθυμίες.
Θωρακισμένα αισθήματα.
Και μια εκτεινόμενη λαχτάρα
για απόρριψη.
Κι εσένα που σου ζητήσαμε
σαν κλειδαράς και πορθητής
κάποια κερκόπορτα να βρεις,
και να ανοίξεις και να μπεις,
ούτε στην τάφρο
δεν κατάφερες να φτάσεις.
