Τα παιδιά

Κι εγώ, μη νομίζεις, παιδί της ελεημοσύνης είμαι.
Πήρα ό,τι μου δώσαν,
ό,τι περίσσευε,
και μ' αυτό πορεύομαι.
Τρώω, πίνω, κοιμάμαι, ανασαίνω την ελεημοσύνη τους.
Κι απ' τα μεγάλα μανίκια μου
κι απ' τα μικρά παπούτσια
σκουπίζω τα μάτια μου
και σκουντουφλάω εδώ κι εκεί.

Έμαθα όμως να πορεύομαι με τα λίγα
σ' αυτή την ανάπηρη πορεία προς τα πάντα.

Κι έτσι κι εγώ, μέσα από ευφάνταστο κύκλο αποφυγής,
πέτυχα να κληροδοτήσω την ελεημοσύνη
και την αποτυχημένη γενναιότητα.
Φόρτωσα στο παιδί τη μισή μου έλλειψη
κράτησα για μένα την υπόλοιπη.
Τρώει, πίνει, κοιμάται, ανασαίνει την ελεημοσύνη μου.
Κι απ' τα μικρά της χέρια
κι απ' τα μικρά της πόδια
σκουπίζω τα μάτια μου
και σκουντουφλάω εδώ κι εκεί.

Έμαθε κι αυτή να πορεύεται με τα λίγα
σ' αυτή την ανάπηρη πορεία προς τα πάντα.

Τι να συγχωρέσεις, κι από ποιον να συγχωρεθείς.