Λειτουργία επιβίωσης

Υδραργυρικός έρωτας 

λαγωνικά αναζητά,
με τη μύτη πυξίδα,
γνωστές εκτάσεις να συντριβεί.

Εκτείνεται
και συνθλίβεται 

ευθέως ανάλογα
της σφοδρότητας του μύθου.

Όλο το βράδυ, 

όλα τα βράδια, αναμέτρηση.

Ομοιοστατική ποίηση σπάει την πλάτη της,

για να απλώσει παρηγορητικό άγγιγμα.

Κι έτσι μαζί, μακριά, 

βαθαίνει κι άλλο η αγάπη,

με εξορύξεις αρχαίων τραυμάτων,

με ανατινάξεις ασαφών σκοπών. 

Ελλειμματικό το σώμα 

κουτσαίνει την απουσία.
Αναζητούνται παλιά φιλιά στα χείλη

κι αυτά κρύβονται όλο και βαθύτερα.

Μέσα στο στόμα, πέτρα, ομιλία, 

σαν κάτι που ευφραίνει
και τρέφει, και σαν φαρμάκι 

καταπίνεται με κάθε ανάσα.