Ηρωικά

Θέλω να κάτσω στο παράθυρο
να βλέπω το χιόνι
ως το πρωί.

Ήσυχες πτώσεις, ευγενικές,
στην αθόρυβη νύχτα,
φως σημειακό.

Ζευγάρι κουρτίνες αμφίπλευρα
να πλαισιώνεται η πτώση
πτυχές μετάξι.



Στο δωμάτιο όμως, τους τοίχους
τρυπήσανε σκουλήκια
και τρώνε σοβάδες.

Σε λίγο θα εξαφανιστεί ολόκληρο
από μικροσκοπικά στόματα
κι αόρατα στομάχια.

Αυτά που κινούν σύμπαν και χρόνο.
Εδώ απομένουν μονάχα
ηρωικές πτώσεις.