Θα είναι πρωί.
Θα βάλω τα χέρια μου στα μάτια σου.
Δεν θα ξαναδείς ποτέ.
Μόνο τη θέρμη των χεριών μου πια.
Θα βρέχει. Φυσικά.
Εμείς όμως θα είμαστε ήδη βαφτισμένοι.
Θα χώσεις τα νύχια σου στην πλάτη μου
Κι εγώ το στήθος μου στο στήθος σου.
Θα μεγαλώσουμε και θα γεράσουμε σαν μπολιασμένο δέντρο.
Θέλω να πάψω να σε κρατάω μέσα μου
σαν ανανεούμενη απώλεια.
Θέλω να γίνεις και να μείνεις εσύ.
