Μια κάποια λύσις

Εδώ που φτάσαμε,
ένας θάνατος φαντασιώνομαι να μας σώζει,
ίδιος με εκείνον της γιαγιάς.

Να φέρει αέρα ανανέωσης στο σπίτι.
Να βάλουμε την τραπεζαρία στη θέση του κρεβατιού της.
Να οργανώσουμε συμπόσιο.
Να συμφάγουμε.
Να συλλυπηθούμε και μετά να συγχαρούμε ο ένας τον άλλο.

Χορτάσαμε τις ίδιες ανασφάλειες,
απομειώσαμε την καθαρή παρούσα αξία στο ελάχιστο.
Καθίσανε τα ομοιώματα μας να πιούνε έναν καφέ.

Κι από ´δω παν κι άλλοι.