Δες πως παλιώνουν όλα αυτά που αγαπήσαμε.
Ξεθωριασμένα μας κοιτούν μέσα στα μάτια,
με απόγνωση
και με μια μάταια προσμονή αντιστροφής.
Δεν θυμόμαστε πια τα ζωηρά τους χρώματα.
Ούτε τον εύρυθμο χτύπο της καρδιάς μας στην όψη τους.
Τις μυρωδιές και τις ανάσες τους.
Ήτανε ψέματα;
Ή μήπως ιδανικός είναι ο τρόπος που φθείρονται τα πάντα;
Είναι η ζωή μια μηχανή του κιμά;
