Ο Φαίδρος, Έλλην παλαιστής,
έζησε και ήκμασε περί το 386 π.Χ.
Η τέχνη του απαράμιλλη υπήρξε.
Αγάπησε την πάλη περισσότερο από τη ζωή.
Ξόδεψεν τις ημέρες του ασκούμενος.
Το σώμα του αποτέλεσε το μέγιστο επίτευγμά του.
Στιλπνόν πάντα.
Εύγραμμον.
Ήκιστα λιπώδες.
Ο Φαίδρος, άγαλμα του Πραξιτέλους, ζωντανό.
Ανίκητος.
Κανείς δεν κατάφερε να πιαστεί από το κορμί του και να το ρίξει.
Έλαιον παντού καλυμμένος.
Ηδονικός στην όψη μα απρόσιτος.
Ο Φαίδρος κατέστρεψε όσους τον άγγιξαν στην παλαίστρα.
Η εύπλαστη πλάτη του, τα χέρια του τα σιδερένια,
τα ακούνητα πόδια του, τα αγαλμάτινά του μάτια,
δεν επέτρεψαν κανενός είδους πτώση.
Καμία κίνηση.
Ο Φαίδρος ήτο βράχος.
Όστις ετόλμησεν να τον συναντήσει στην παλαίστρα...τσακίστηκε.
Ο Φαίδρος κατέστρεψε όσους τον άγγιξαν στην παλαίστρα.
Η εύπλαστη πλάτη του, τα χέρια του τα σιδερένια,
τα ακούνητα πόδια του, τα αγαλμάτινά του μάτια,
δεν επέτρεψαν κανενός είδους πτώση.
Καμία κίνηση.
Ο Φαίδρος ήτο βράχος.
Όστις ετόλμησεν να τον συναντήσει στην παλαίστρα...τσακίστηκε.
