Ποιητή του καιρού μου
εγώ σε μεγάλωσα.
Με τα ευήκοα ώτα μου.
Με τα κακοφτιαγμένα μου δάχτυλα.
Με τα σπασμένα μου μάτια.
Εγώ έκανα τη φωνή σου Ποιητή,
φωνή βοώντος εν οάσει.
Τον σπόρο σου εγώ τον άνθισα.
Γι' αυτό τώρα ποιητή μου
μην καυχιέσαι.
Γιατί εγώ θα σε ξεχάσω.
