Στροφές

Ο δερβίσης
πότε κοιτάει τον καθρέφτη
πότε τον σπάει στα πλευρά του
πότε του γυρίζει την πλάτη
να τον μαστιγώνει
Ο δερβίσης
στροβιλίζεται στο μυαλό του
πατάει στο κύμα των ανέμων
εξοβελίζει τον κόσμο των σκιών
όμως ποτέ μα ποτέ
δεν βγαίνει στο φως
Ο δερβίσης
θα αφήσει τις ζεστές του πατούσες
να σκορπάνε το χώμα
να τρυπάνε την γη ως τον πυρήνα
για να καεί και να γίνει φως.