Σε πένθησα αγάπη μου!
Ω! Πόσο σε πένθησα...
Στις ξηλωμένες μέρες μου
Στις βαθιές νύχτες
Σε πένθησα, όπως η μάνα το παιδί
Όπως ουρλιάζει το σκυλί τη νύχτα
Όπως ξεσκίζει το τσακάλι τη λεία του
Σε πένθησα και σε πενθώ
στην κάθε μέρα μου χωρίς γέλιο
στο κάθε ποτήρι νερό, αξεδίψαστα
στα τρύπια μου χέρια σε πένθησα
Σε πεθύμησα αγάπη μου
μα δε φοβάμαι να πω
σε σκοτώνω ακόμα μέρα μέρα
Ω! Πόσο σε πένθησα...
Στις ξηλωμένες μέρες μου
Στις βαθιές νύχτες
Σε πένθησα, όπως η μάνα το παιδί
Όπως ουρλιάζει το σκυλί τη νύχτα
Όπως ξεσκίζει το τσακάλι τη λεία του
Σε πένθησα και σε πενθώ
στην κάθε μέρα μου χωρίς γέλιο
στο κάθε ποτήρι νερό, αξεδίψαστα
στα τρύπια μου χέρια σε πένθησα
Σε πεθύμησα αγάπη μου
μα δε φοβάμαι να πω
σε σκοτώνω ακόμα μέρα μέρα
