Περί φόνου

Καθίσαμε απέναντι.
Είχαμε κλείσει χίλια χρόνια μαζί.
Γέρασαν τα μαλλιά μας.
Θάμπωσαν τα μάτια μας.
Στο σώμα μου εντυπωμένα τα χέρια σου.
Στο δικό σου τα νύχια μου.
"Τώρα" μου είπες,
"τώρα θα πρέπει να μάθουμε να αγαπιόμαστε..."


Λες και μαθαίνεται η αγάπη.
Λες και είναι κάτι παραπάνω από μια νοσταλγία όταν κανείς λείπει.
Λες και είναι πιο πολύ από την πίκρα σου γι' αυτό που δεν έχεις.


Γι' αυτό λέω να σε σκοτώσω.