Περί μέλλοντος

Αγάπησε τις τελειωμένες ιστορίες
Την απουσία μέλλοντος χρόνου
Την ασφάλεια της δεδομένης φθοράς

Έτσι περπάτησε. Ηττημένος.
Μ´ έναν σπασμένο ώμο στις πλάτες.
Μ´ ένα ελλειπτικό ημερολόγιο στις τσέπες.
Με κάτι σκληρά παπούτσια με σόλα σπασμένων γυαλιών στα πόδια του.

Το εφιαλτικό σενάριο της ευτυχίας,
ή κάποιας στοιχειωδώς καλής ζωής,
τοτέμ στη μέση της αυλής
και γύρω του χόρευε απελπισμένους χορούς της ξηρασίας.

Ξέχασε ανάγνωση και αργότερα τη γραφή
και μίκρυνε και αγρίεψε 

και χάθηκε σε μια θάλασσα παγωμένη
όπου ταξίδεψε έναν κόσμο παλιό
πολλές ξέγνοιαστες φορές.