Ποιος εαυτός μου σ´ αγαπαει
και ποιον αγάπησες;
Ποιος σε μισεί;
Ποιος σ’ ερωτεύτηκε;
Ποιος σε σκέφτεται
και ποιος σε ξέχασε;
Ποιον αντικατοπτρισμό μου
φαντάστηκες εσύ
και ποιον εγώ απόψε
που γέμισε η νύχτα
υγρούς καθρέφτες;
Ποιος εαυτός σου δέχεται
την φιλεύσπλαχνη αδιαφορία μου;
Οι τροχονόμοι
μαζεύουν ηρωικά
τις απορίες σου
σ’ όλη την πόλη
Ανοιχτοί δρόμοι
να μη σταματά πουθενά
η πομπή
με τα χαλασμένα όνειρα.
Κι εγώ με πονεμένους
κροτάφους
να ψάχνω στα σκουπίδια
κάτι σκόρπια τραμπουλόχαρτα
όμοια με τον λόγο μου.
πόσο ακόμα
να καίει το φως μου άφωτο;
