Πλατύ ανοίγει δρόμο η κιθάρα

τίποτα δεν μας πήρε το καλοκαίρι
που δεν το ´χε θερίσει ήδη η άνοιξη
ένα σκοτεινό δαχτυλίδι
σε δύο δάχτυλα
νερό πνιγμένα
έναν Θεό που αναρωτιέται
πώς θα ´ταν ο κόσμος
αν ήταν αλλιώς
εμένα που άστικτα θεεύομαι
να ζωντανέψω την μαύρη επιφάνεια
νεκρών συμβόλων
τίποτα δεν μας πήρε το καλοκαίρι
όλα τα πεθαμένα γεννιούνται την άνοιξη