Στην πίσω αυλή μου φύτρωσαν άλογα
τα βράδια ακούω τα χλιμιντρίσματά τους
μα δεν τα βλέπω ποτέ.
Κλείνω τα μάτια μου κι αυτά καλπάζουν
στο κλειστό μου στήθος ανεμίζοντας τις χαίτες τους
παντιέρες κόκκινες, λευκές, μαύρες.
Στην πίσω αυλή μου τα ταΐζω τα άλογα
μ' όλα τα δηλητήρια στα μήλα μου κι όλη
την πίκρα μου στην ζάχαρη.
Ανοίγω την αγκαλιά μου στον φρενήρη καλπασμό τους
κλαράκι ξερό να με τσακίσουν, μα δεν με βλέπουν,
ούτε πεθαίνουν, να σωπάσει αυτός ο θάνατος.
τα βράδια ακούω τα χλιμιντρίσματά τους
μα δεν τα βλέπω ποτέ.
Κλείνω τα μάτια μου κι αυτά καλπάζουν
στο κλειστό μου στήθος ανεμίζοντας τις χαίτες τους
παντιέρες κόκκινες, λευκές, μαύρες.
Στην πίσω αυλή μου τα ταΐζω τα άλογα
μ' όλα τα δηλητήρια στα μήλα μου κι όλη
την πίκρα μου στην ζάχαρη.
Ανοίγω την αγκαλιά μου στον φρενήρη καλπασμό τους
κλαράκι ξερό να με τσακίσουν, μα δεν με βλέπουν,
ούτε πεθαίνουν, να σωπάσει αυτός ο θάνατος.