Η ψυχρή σου σκιά καταστρέφει την γραμματική μου.
Του σώματός σου ο απόηχος μου διαλύει το συντακτικό.
Καμπύλες αμείλικτες διαπερνούν τις λέξεις μου
και σπάνε τις δομές της γλώσσας.
Η μυρωδιά σου χώνεται στα γράμματα,
λυγίζει τις μορφές τους,
σπάει τα όριά τους,
παραμορφώνει τα σχήματά τους.
Αυτή η γεύση που δεν παλιώνει, τέμνει τα κόμματα,
ανατινάζει τις τελείες.
Μοιάζει τώρα το χαρτί μου με πόλη βομβαρδισμένη
που περιμένει τις μπουλντόζες και τα σκαπτικά.
