των ανθρώπων οι βροχές και η υγρασία της λύπης τους,
κι αλίμονο αν μαθαίναμε από την παλιά σοφία.
των ανθρώπων οι ήλιοι και η ζεστασιά της χαράς τους,
κι αλίμονο αν ευτυχούσαμε εξ αντανακλάσεως.
των ανθρώπων οι ήσυχες, αδιάφορες, μακρές ημέρες,
αν κατάφερνε κανείς να ενταθεί περισσότερο από ελάχιστα
αλίμονο!
πως θα λογίζονταν το ανθρώπινο και το θείο;
κι αλίμονο αν μαθαίναμε από την παλιά σοφία.
των ανθρώπων οι ήλιοι και η ζεστασιά της χαράς τους,
κι αλίμονο αν ευτυχούσαμε εξ αντανακλάσεως.
των ανθρώπων οι ήσυχες, αδιάφορες, μακρές ημέρες,
αν κατάφερνε κανείς να ενταθεί περισσότερο από ελάχιστα
αλίμονο!
πως θα λογίζονταν το ανθρώπινο και το θείο;