Ο κάδος

Υπάρχουν φωτεινές στιγμές στην ιστορία όλων μας.
Κάποιες ισοβαρείς και αρκετές για να ισοσκελίσουν
μια ολότελα άσκοπα ξοδεμένη ζωή,
γεμάτη με πολλά σώματα που είναι κανένα σώμα,
γεμάτη με το ωραίο χρώμα, το μαύρο χρώμα.

Εσύ όμως μην ανησυχείς για αντανακλάσεις φωτός
και λοιπές θνητές ασχολίες.
Διάλεξε όποια κομμάτια μου σε αφορούν
- βγαίνω σε τεύχη -
και τα υπόλοιπα ρίξτα στον κάδο
μαζί με τα άχρηστα κρεμμυδότσουφλα.

Τί;  Δεν σου κάνουν ούτε αυτά;
Μα αγάπη μου, η αγάπη, δεν είναι θέμα ολότητας.
Η αγάπη είναι θέμα φαντασίας, μόνο.
Κι αν πηγαίνεις με κλάματα στο μυστικό σου δωμάτιο
και δεν βρίσκεις κανέναν ν' αγαπάς,
και λες πως δεν γνώρισες ποτέ κανέναν ν' αγαπάς,
και μένεις μοναχικά ακόμα κι εκεί περιμένοντας...
ε, αυτό αγάπη μου μην το χρεώνεις στην αγάπη.
Χρέωσέ το στην φαντασία σου.