Θα ζωγραφίσω μάταια, δέντρα
- μη μου χαλάτε τον ειρμό -
θα τα κλαδεύω πριν καρπίσουν.
Θα ´ναι τα άνθη όλο υποσχέσεις
- το μεταξένιο και το άμοιρο -
θα τα μυρίζω όπως τα λιώνω.
Λέω ν´ ανοίξω ένα αυλάκι
και στη φλέβα τους
να δοκιμάσω να μπολιάσω το κορμί μου.
Λέω να μάθω να μιλώ,
όπως τα χέρια τους,
μ´ ένα απαλό μουρμουρητό και να σιωπώ.
Θα ζωγραφίζω μάταια δέντρα
- τι άλλο απέμεινε να κάνω; -
προσομοιώσεις ζωής δεν αντέχω άλλες.
Θα ´ναι τα φύλλα αέρινα κι ευλύγιστα
- τα χάδια τα ανεξίτηλα και τα ψεύτικα -
αόρατες οι ρίζες, επίμονες και σκληρές.
αόρατες οι ρίζες, επίμονες και σκληρές.
Λέω ν´ ανοίξω ένα αυλάκι
και στη φλέβα τους
να δοκιμάσω να μπολιάσω το κορμί μου.
Λέω να μάθω να μιλώ,
όπως τα χέρια τους,
μ´ ένα απαλό μουρμουρητό και να σιωπώ.
