Οι ευκολίες

Για τη μνήμη του νήματος
αγκάλιασε ένα “έστω.”
Το κοίταξε λίγο
άγαλμα οριστικό,
αμετάβλητο στον χρόνο.

Κάτι λεπτό αφέθηκε να εκκρεμεί
"μες την πολλή συνάφεια του κόσμου".
Ζητάει μια κλωστή φωτός
να μαστιγώσει την μαύρη θάλασσα.
Κουράζεται μετά σαν εκείνον
που κράτησε την πρώτη φωτιά και το πληρώνει.

Εξόδιος.
Λυτρωτές απαστράπτοντες,
καταστροφείς ανηλεείς,
άγγελοι,
διάβολοι,
εξέλειπαν άπαντες.
Τέτοιες ευκολίες δεν θα επιτρέπονται εδώ.
Μόνο μια ρανίδα αυταπάτης στον κρόταφο.
Έστω.