Τα παιδιά

Στην Σ.Κ. 

Τα παιδιά είναι πουλιά.  
Ο αέρας στις φτερούγες τους 
μιλάει ψιθυριστά. 
Τα παιδιά είναι μαχαίρια. 
Οι κουβέντες τους χαράζουν.  

Τα παιδιά κρατούνε τα χέρια μας. 
Ύστερα τα κόβουν και τα παίρνουν μαζί τους. 
Κι ύστερα πια δεν κρατάμε τίποτα ξανά. 
Μα ποιος νοιάζεται;
Τι θα χρειαστεί να ξανακρατήσουμε;

Τα παιδιά μας ξεχνούνε ευτυχώς.