Αγροτικές εργασίες

Ξεχέρσωσα τα μάτια σου
από το ύψος του τάφου σου να δεις
τα κρύσταλλα της ζωής.

Ας είσαι κι εσύ γιος κάποιου προφήτη
τυλιγμένα νάυλον σε ζεσταίνουν τα βράδια
φυλώντας τον ύπνο σου.

Έμενα κι εγώ κάποτε
σ’ αυτήν εδώ την πόρτα που σε περιμένω 
κι εσύ αργείς να 'ρθεις όσο είναι απαραίτητο


Κάποια χαλασμένη σπηλιά
κοιμάται μέσα μου ανεξερεύνητη και μια μικρή θηλιά
μικραίνει το βήμα μου. 

Δεν είναι ήλιος αυτός. Είναι ένας παλιός φακός. 
Δεν είναι καρφιά αυτά. Είναι ατσαλόβεργες φυτρωμένες 
στους μηρούς και τις καρέκλες μας.

Δεν είναι κρύσταλλα αυτά. 
Δεν έχει μάτια κανείς. 
Ούτε καθόμαστε.
Είμαστε οι αντανακλάσεις 
στην κοιλιά κάποιας ανύπαρκτης σπηλιάς.